'Ik voel me gewaardeerd. Enver investeert echt in de mensen die ze in huis hebben, en om hen te houden.'

Tessa (25) werkt al zeven jaar bij Enver. Eerst als stagiaire, nu als gedragswetenschapper bij Enver Zuid-Holland Zuid. Ze werkt voor de ambulante spoedhulp, de kleinschalige woonvoorziening Jupiterlaan en de gezinshuizen in Dordrecht.

‘‘Nou Tess, hoe zou je het vinden om als gedragswetenschapper bij de gezinshuizen aan de slag te gaan?" Mijn manager stelde me deze vraag toen ik pas halverwege mijn masterstage was. Het past bij Enver: als je een goede match bent, willen ze je graag houden.

In 2018 kwam ik terecht bij Enver. Ik studeerde Social Work aan de Hogeschool van Rotterdam en ik zocht een stage. Ik kon al snel als stagiaire jeugdzorgwerker beginnen bij een residentie met jongeren tussen 12 en 18 jaar in Rotterdam. Na mijn stage bleef ik als invalkracht en voor mijn afstudeerscriptie. Toen ik mijn diploma had en de master Forensisch Gezinspedagogiek aan de Universiteit van Leiden ging doen, had ik opnieuw een stage nodig. Weer werd het Enver. Dit keer niet in Rotterdam, maar in Dordrecht. Ik ben niet meer vertrokken.

Van mijn studievriendinnen ben ik de enige die al zo lang voor dezelfde werkgever werkt. Zij voelen zich weleens een nummertje. Dat heb ik nooit gehad. Best bijzonder, want er werken bij ons zeker tweeduizend mensen. Ik voel me gewaardeerd. Enver investeert echt in de mensen die ze in huis hebben, en om hen te houden: je mag meelopen bij andere afdelingen, je kunt opleidingen volgen en als je meer uren wil maken dan denken ze ook met je mee.

Ik zie mezelf voorlopig niet zo snel iets anders doen dan het werk dat ik nu doe. Neem de ambulante spoedhulpverlening: ze hebben de laatste jaren veel wisselingen gehad. Ik ben niet van plan om snel te zeggen: ‘succes jongens, ik ga er ook weer vandoor.’ Als ik ergens aan begin, dan ga ik daar 100 procent voor. Misschien dat ik wel uiteindelijk meer de kant van de diagnostiek op ga, of dat ik juist terugkeer naar de werkvloer. Ik mis het om dagelijks met jongeren te werken. Ik heb al met mijn manager gekeken of ik het niet kan combineren: gedragswetenschapper zijn en op de groep staan. Op dit moment past het niet, maar ik weet dat Enver met me blijft meedenken. Wat het ook uiteindelijk wordt: ik blijf in de jeugdzorg werken. Ieder kind verdient het om in een veilige en gezonde omgeving op te groeien.’